به‌گزارش میراث آریا، مقبره‌ای از سلسله تانگ که با نقاشی‌های دیواری رنگارنگ تزئین شده، نگاه جدیدی به زندگی روزمره در چین قرن هشتم ارائه می‌کند. جالب‌تر از همه، نقاشی‌های دیواری گواه نفوذ غرب هستند، به‌ویژه چهره یک مرد بلوند و ریش‌دار. 

پروژه بازسازی یک جاده‌ در دامنه تپه در مرکز استان شانشی در سال ۲۰۱۸ منجر به کشف این مقبره شد، اما باستان‌شناسان تاکنون در مورد این کشف، گزارشی ارائه نکرده بودند. 

لانگ ژِن، مدیر مؤسسه تحقیقاتی شهر باستانی جینیانگ در مؤسسه تحقیقاتی حفاظت از آثار فرهنگی تایوان می‌گوید که مقبره دارای دو جفت پیکره‌ است که در دو طرف درب مقبره نقاشی شدند و اینکه نقاشی‌هایی از مردم در تمام مقبره دیده می‌شود، از جمله زنانی که سنگ‌ها را هل می‌دهند تا گندم را آسیاب کنند، مردانی که غذایی شبیه ماکارونی درست می‌کنند، زنانی که از پرتقال برای آوردن آب استفاده می‌کنند و مردانی که برای کمک به کوبیدن برنج، روی چکش‌ها می‌ایستند. 

کارشناسان معتقدند این مقبره متعلق به مردی بوده که سال ۷۳۶ پس از میلاد در سن ۶۳ سالگی، در اواسط سلسله تانگ که از سال ۶۱۸ تا ۹۰۷ پس از میلاد ادامه داشته، درگذشته است. او را به همراه همسرش در آرامگاه دفن کردند. 

هشت صحنه نقاشی‌شده روی مقبره به سبک پیکرهای زیر درخت هستند که آن زمان مد روز بود و فعالیت‌های روزانه را نشان می‌دهند که زیر درختان به‌صورت هنری انجام میشد. این صحنه‌ها گواه زندگی روزمره و مسئولیت‌های مردم عادی در دوران سلسله تانگ هستند. به نظر می‌رسد چهره‌های نقاشی‌شده روی مقبره همگی از قومیت هان هستند، به جز یکی: پیکری با موهای بور و ریش. 

ویکتور شیونگ، استاد تاریخ در دانشگاه میشیگان غربی که در این کشف نقشی نداشته، عنوان کرده است که این مرد غربی که در مقبره نقاشی شده و شترها را هدایت می‌کند، احتمالا نماینده فردی از آسیای مرکزی است. او اضافه می‌کند: بر اساس ویژگی‌های صورت و سبک لباس‌هایش، احتمالاً او یک غربی و یک سغدی از آسیای مرکزی است. 

مردم سغدی جایی در تاجیکستان و ازبکستان امروزی زندگی می‌کردند و در مسیرهای تجاری جاده ابریشم فعال بودند. 

نقاشی‌های دیواری تمام مقبره‌ به‌جز کف را می‌پوشانند. سبک این آثار هنری مشابه دیگر نقاشی‌های دیواری دوران تانگ با خطوط خارجی قوی، سایه‌های ساده و آثار هنری دوبعدی است. 

ژن معتقد است این سبک با نقاشی‌های یافت‌شده در مقبره وانگ شِنزی، چهره کلیدی اواخر دهه ۸۰۰ در طول سقوط سلسله تانگ و ظهور سلسله سونگ، مطابقت دارد. سبک‌ها به قدری با هم مطابقت دارند که ممکن است نقاش آن‌ها یکی باشد. 

نه تنها مقبره کوچک و آجری با نقاشی پوشیده شده بود، بلکه دروازه‌ها، راهرو و پایه مقبره‌ای که تابوت‌ها را نگه می‌داشته، همگی تزئین شده بودند. سقف گنبدی از بقیه نقوش منحرف شده و تصویری شبیه اژدها دارد. چهره‌های نقاشی‌شده در دروازه ممکن است نمایانگر نگهبانانی باشند که لباس‌های زرد پوشیدند و شمشیرهایی به دور کمرشان بسته شده است.

انتهای پیام/